Ο κύριος λόγος για τον οποίο επιθυμούμε να ρυθμίσουμε το σάκχαρο είναι γιατί ο Σακχαρώδης Διαβήτης, όταν παραμείνει αρρύθμιστος, σχετίζεται με την εμφάνιση επιπλοκών.
Οι Διαβητικοί παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα επιπλοκών από τα μάτια (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια), τους νεφρούς (διαβητική νεφροπάθεια), τα νεύρα (περιφερική νευροπάθεια)και από το καρδιαγγειακό σύστημα.
Έτσι ο κίνδυνος εμφάνισης αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, εμφραγμάτων-στεφανιαίας νόσου και περιφερικής αρτηριακής νόσου των κάτω άκρων είναι αυξημένος (προβλήματα στα πόδια και τα πέλματα).
Στους ΣΔ2 συχνά συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο: υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, παχυσαρκία, κάπνισμα, καθιστική ζωή.
Στον διαβητικό έχει μεγάλη σημασία η αντιμετώπιση όλων των παραγόντων κινδύνου και όχι μόνο του σακχάρου, προκειμένου να έχει ευεργετικά αποτελέσματα.
Έτσι οι επιθυμητοί θεραπευτικοί στόχοι, όπως αυτοί έχουν προκύψει από αποτελέσματα επιδημιολογικών μελετών είναι οι εξής:
- Αρτηριακή πίεση ≤ 130/80 mm Hg
- Ολική χοληστερόλη < 200mg/dl
‘’καλή’’ – HDL χοληστερόλη > 40mg/dl για άνδρες
> 50mg/dl για γυναίκες
‘’κακή’’ – LDL χοληστερόλη < 100mg/dl
→ LDL < 70mg/dl όταν υπάρχει διαγνωσμένη καρδιαγγειακή νόσος
- Σάκχαρο νηστείας: 80-130 mg/dl
Σάκχαρο 2 ώρες μετά το γεύμα : < 180mg/dl
HbAic – γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη < 7%
Η άριστη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης συμβάλλει στην πρόληψη καρδιαγγειακών και νεφρικών επιπλοκών.
Η ρύθμιση των λιπιδίων συμβάλλει στην πρόληψη καρδιαγγειακών και εγκεφαλικών επεισοδίων.
Η άριστη ρύθμιση του σακχάρου σχετίζεται με την αποφυγή οξέων επιπλοκών π.χ. διαβητική κετοξέωση και την πρόληψη της μικροαγγειοπάθειας (αμφιβληστροειδοπάθειας, νεφροπάθειας, νευροπάθειας) ενώ αποτελέσματα μελετών δείχνουν και μια τάση μείωσης της μακροαγγειοπάθειας (εμφράγματα, αγγειακά εγκεφαλικά).